Historia ochrony
Park Narodowy „Ujście Warty” powstał 1 lipca 2001 r. i jest najmłodszym parkiem narodowym w Polsce. Rok założenia Parku nie był jednak początkiem ochrony tego terenu. Pierwsze działania ochronne podjęto dla obszaru, który w tej chwili stanowi południową część Parku. Tam w 1965 r. powstał tzw. zwierzyniec otwarty, który chronił zasoby łowieckie. W 1977 r. utworzono rezerwat przyrody „Słońsk”. Chronił on ptaki wodno-błotne. Wówczas był to jeden z większych rezerwatów ornitologicznych w Polsce. Nazwa ta często jest jeszcze wspominana przez mieszkańców regionu. Sam rezerwat przestał istnieć wraz z utworzeniem parku narodowego.
Od 1984 r. rezerwat „Słońsk” (a od 2007 r. cały Park) został wpisany na listę obszarów Konwencji Ramsar. Oznacza to, że jego ochrona jest szczególnie ważna, ze względu na podmokły charakter i duże znaczenie dla ptaków wodno-błotnych.
W 1996 r. powstał Park Krajobrazowy „Ujście Warty”. Wtedy znacznie zwiększyła się powierzchnia objęta ochroną. Park Krajobrazowy „Ujście Warty”, oprócz rezerwatu Słońsk, obejmował również łąki i pastwiska dookoła.
Od 1 lipca 2001 z „serca” Parku Krajobrazowego utworzono Park Narodowy „Ujście Warty”. Zajmuje on powierzchnię 8074 ha.
Wraz z wejściem Polski do Unii Europejskiej tworzono listę obszarów Natura 2000. Region Ujścia Warty również został uznany za cenny w skali Europy. Wyznaczony został tutaj obszar „Ujście Warty”, który ma aktualnie kod PLC 080001. Oznacza to, że jest on ważny zarówno dla ptaków jak i siedlisk przyrodniczych roślin i zwierząt. Granice obszaru Natura 2000 „Ujście Warty” w większości pokrywają się z zewnętrznymi granicami Parku Krajobrazowego.
